Urodzony w 1927 roku w Nowym Sączu. W latach 1949–1954 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu pod kierunkiem Eugeniusza Gepperta i Stanisława Dawskiego. Następnie, aż do odejścia w 2001 roku na emeryturę, na tej uczelni przez kilka dziesięcioleci kształtował wrażliwość artystyczną wielu pokoleń studentów. W roku 1956 założył Grupę X, a w 1961 roku współtworzył Szkołę Wrocławską (od 1967 roku znaną jako Grupa Wrocławska), skupiającą artystów rożnych pokoleń.
Jest pedagogiem i artystą niezwykle cenionym, czego dowodem są Nagroda Miasta Wrocławia (1969), Nagroda Kolegium Rektorów Wrocławia (1989), Nagroda Kulturalna Śląska (2002) oraz Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2005).
Józef Hałas jest malarzem i wybitnym rysownikiem, autorem gwaszy i akwarel. Mistrz skrótu, syntezy i koloru. Swoją twórczość wywodzi z obserwacji natury, nie dążąc jednak do jej realistycznego przedstawienia. Syntetyzuje kształty, wprowadza geometryczny porządek, budując kompozycje z dużych, fakturalnych płaszczyzn, często w niemal monochromatycznych barwach. Jednym z ważniejszych motywów przewijających się w różnych okresach twórczości artysty jest „Góra”, wspomnienie nowosądeckiego pejzażu sprowadzone do prawie abstrakcyjnego znaku. Inne ważniejsze cykle prac to: „Figury”, „Piony, skosy”, „Gwasze kieszonkowe”.
Brał udział w ponad 300 wystawach indywidualnych. Jego prace znajdują się w zbiorach muzealnych i kolekcjach prywatnych, niektóre z nich (Gabinet 31, Kamieniczka Małgosia) udostępniane są także szerszej publiczności. Najbardziej reprezentatywny i największy zbiór dzieł artysty posiada Muzeum Narodowe we Wrocławiu.