Urodzony w 1916 roku w Palonkach k. Buska, zmarł w 1996 roku w Katowicach-Ochojcu. Absolwent Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Sosnowcu oraz Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Rozpoczęte w 1936 roku studia, pod kierunkiem prof. Władysława Jarockiego, zakończył dyplomem w 1951 roku, w pracowni malarstwa prof. Hanny Rudzkiej-Cybisowej i prof. Jerzego Fedkowicza. Był malarzem, scenografem i grafikiem, szczególnie zasłużył się dla Bielska-Białej jako organizator i animator środowiska artystycznego. Był współzałożycielem (z Jerzym Zitzmanem) teatru lalkowego – późniejszej Banialuki – oraz pomysłodawcą budowy Pawilonu Plastyków – dzisiejszej Galerii Bielskiej BWA. Jego malarstwo pozostawało pod wpływem kolorystów, a jedyną tendencją artystyczną, którą uznawał i uprawiał, był realizm. Ulubionym motywem jego obrazów był pejzaż Beskidu Śląskiego, zwłaszcza zimowe krajobrazy z topniejącym śniegiem i górskie potoki. Malował je z natury wspólnie z kolegami z Grupy Beskid. Ponadto interesowały go obyczaje górali beskidzkich (cykl „Gody Żywieckie”, „Kolędnicy”). Nie stronił też od pejzażu miejskiego – jego widoki bielskich zaułków mają zawsze nieco melancholijny charakter. Portretował przyjaciół oraz żonę i córkę. Uczestniczył w wystawach Grupy Beskid, Grupy Zagłębie i w dziesiątkach wystaw w kraju oraz w Czechosłowacji i Francji. Wielokrotnie wyróżniony i nagrodzony, m.in.: Nagrodą Ondraszka (1968), II nagrodą na poplenerowej wystawie „Jesień beskidzka” (1974), I nagrodą i wyróżnieniem na pokonkursowej wystawie „Desant” (1976), Sztalugą Juliana Fałata (1981). Uhonorowany m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi (1973) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1987).