Urodzony 5 września 1939 roku w Udine (Włochy), zmarł 24 lutego 2018 roku w Mediolanie.
Był przedstawicielem sztuki racjonalnej opartej na matematycznych regułach, jej wybitnym znawcą i protektorem. Jego twórczość wywodzi się z rygorystycznej abstrakcji geometrycznej i doświadczeń nad analizą właściwości światła, barwy, struktury materii. Każde jego działanie w zakresie malarstwa, rzeźby, grafiki, form przestrzennych, environment, wzornictwa przemysłowego, czy architektury poddaje się racjonalnej i matematycznej sprawdzalności. Na przełomie lat 50. i 60. prowadził badania w zakresie zjawisk optyczno-percepcyjnych. W tym czasie realizuje cykl „Superfici a testuravibratile” z płyt aluminiowych o mechanicznym rysunku, uzyskując efekty odbić świetlnych i pulsacji. Jego największa aktywność przypada na lata 60. i 70. XX wieku. Uczestniczy w ruchu Nove Tendencije w Zagrzebiu w latach 1963–1967, tworzy pierwsze environments, projektuje tkaniny z zastosowaniem kryterium kinetyczno-wizualnego, dając początek modzie op-art. W 1976 roku prowadzi katedrę malarstwa w Accademii di Belle Arti w Carrarze. Zostaje dyrektorem Museo de Arte Moderno w Ciudad Bolivar w Wenezueli (1981–1985).
W latach 80. i 90 XX wieku oraz pierwszej dekadzie XXI wieku aktywność Alvianiego skupiła się na popularyzacji twórczości najwybitniejszych przedstawicieli sztuki konstruktywistycznej – od jej przedwojennych protagonistów po artystów pracujących w tym obszarze do dnia dzisiejszego. Był wybitnym znawcą i kolekcjonerem sztuki konkretnej.
Artysta mieszkał i pracował w Mediolanie.
W Galerii Bielskiej BWA w Bielsku-Białej artysta zaprezentował monograficzną wystawę grafiki w 2000 roku. Część z tych prac – zestaw 40 prac graficznych pochodzących z lat 1962–1984 – został przekazany Galerii jako dar artysty.