Urodzona w 1948 roku w Poznaniu.
W latach 1967–1972 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu). Profesor zwyczajny. Wykłada w Poznaniu na Uniwersytecie Artystycznym na Wydziale Komunikacji Multimedialnej – Pracownia Działań Filmowych i Performatywnych
oraz w Wyższej Szkole Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa na kierunku Grafika.
Do 1992 roku prowadziła poznańską Galerię ON, a następnie przez dwa lata z nią współpracowała.
W 1999 roku otrzymała Nagrodę Artystyczną Miasta Poznania.
Realizuje prace w obszarze różnych mediów (obiekty malarskie, grafika, fotografia, instalacje, wideo, wideo performance, film).
Mieszka i pracuje w Poznaniu.
Za ważne wczesne doświadczenie artystka uznaje efemeryczne działania w przestrzeniach otwartych realizowane w ramach Grupy Od Nowa (1970–1980) w składzie: Bogumił Kaczmarek, Wiesław Krzyżaniak, Wojciech Muller, kompozytorka Lidia Zielińska i Studencki Teatr Pantomimy Nurt.
Za ciekawy eksperyment artystka uważa prowadzenie Galerii ON w latach 1979–1992. /1979–1983/ współprowadzenie z Krystyną Piotrowską / szczególnie warte wspomnienia są pierwsze wystawy Sztuki Kobiet 1980, Obecność I – 1987, Obecność III 1992, czy projekty kuratorskie Drobne Narracje 1994 / z Grzegorzem Dziamskim/, Art Poznań, 2005, Urban Legend /2009 / z Pawłem Leszkowiczem i Ramanem Tratsiukiem/.
Historyk sztuki dr. hab. Paweł Leszkowicz uważa, że Gustowska stworzyła fundament dla współczesnej feministycznej historii sztuki w Polsce.
Leszkowicz za ważne uważa opracowanie przez artystkę własnej techniki polegającej na rzeźbiarskiej materializacji fotografii i malarstwa
w pracach z cyklu Względne Cechy Podobieństwa, Sny, w obiektach uwolnionych z geometrycznych ram, nadających im bardziej „cielesne kształty.’’
W wieku 28 lat artystka otrzymuje Grand Prix na 8. Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie w 1976, a 36 lat później Grand Prix d’ honeur za długoletnie poszukiwania w dziedzinie grafiki na Międzynarodowym Triennale Grafiki w 2012 w Krakowie.
Oprócz tej pierwszej i ostatniej nagrody artystka ceni także Nagrodę Artystyczną Miasta Poznania za działalność Artystyczną otrzymaną w 1999 roku.
Po latach artystka chciałaby przypomnieć, że w 1984 roku w Eight British International Biennale Bradford otrzymała nagrodę Birgit Skiold Memorial Prize za innowacyjność w grafice w towarzystwie nagrodzonych artystów takich jak: Max Bill, David Hockney, Sol LeWitt, Roy Lichtenstein, Henry Moore, George Baselitz.
W 1989 w pracowniach graficznych Uniwersytetu Alberta w Edmonton artystka realizuje wielkoformatowe prace Secret II, II , III , uznając to za ciekawy eksperyment.
Do ważnych doświadczeń artystycznych zalicza udział w wystawach takich jak:
– 17. i 19. Biennale International de Sao Paulo, 1983, 1987
– Expressiv – Central Art Since 1960 – Museum Moderner Kunst, Wiedeń, 1987
– Hirshhorn Museum Washington DC, Waszyngton, 1988
– XLIII Espositzione Internazionale d’Arte – La Biennale di Venezia, Wenecja, 1988
– Architectures of Gender Contemporary Women’s Art in Poland – Sculpture Center, Nowy Jork, 2003
– Gender Check-Museum Moderner Kunst Stiftung Ludwig, Wiedeń, 2009.
Z wystaw indywidualnych za przełomowe dla dalszych poszukiwań artystka uważa:
– swój pierwszy wideoperformans „Portret wielokrotny”, Galeria Akumulatory, Poznań 1985
– prace związane z bliźniaczością „Względne cechy podobieństwa”, Muzeum Narodowe, Wrocław 1986
– obiekty malarskie z narracją filmową na wystawie „Płynąc”, Galeria Sztuki Współczesnej Zachęta, Warszawa 1996
– refleksje na temat „L’amour Passion” w związkach hetero- i homoseksualnych zawarte w wystawie „Namiętności i inne przypadki”,
Centrum Sztuki Współczesnej, Warszawa 2001
– eksperyment z dźwiękiem w trzynastu przestrzeniach wystawy „Śpiewające pokoje”, Muzeum Okręgowe, Bydgoszcz 2001
– retrospektywną wystawę „Life is a Story” z instalacją medialną „Sztuka wyboru”, Muzeum Narodowe, Poznań 2007.
Za przygodę artystyczną swojego życia artystka uznaje:
– rozbudowane w trzynastu przestrzeniach „Media Story SHE”, pokazane na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym Malta w Poznaniu w roku 2008 i pracę nad filmem „Przypadek Josephine H...” podczas pobytu na Stypendium Kościuszkowskim w Nowym Jorku w 2013 roku, zakończone 50-minutowym filmem pokazanym m. in. na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym T-Mobile Era Nowe Horyzonty we Wrocławiu w 2014 roku i 11th Annual Big Apple Film Festival w Nowym Jorku, New Voices, Ancient Echoes: Polish Women in Film w Nowym Jorku, w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie i innych polskich galeriach.
Za intrygujący artystka uważa czas spędzony na pisaniu książki „Hybryda” wydanej przez Fundację 9/11 Art Space w 2014 roku.
Za najdłuższy i wciągający uznaje prowadzony od 2008–2015 projekt zamknięty indywidualnymi wystawami w 2015:
– Izabella Gustowska, „Przypadek Edwarda H…”, „Przypadek Izy G…”, Galeria Arsenał Elektrownia, Białystok (kuratorka Monika Szewczyk);
– Izabella Gustowska, „Nowy Jork i dziewczyna” – z udziałem Anety Grzeszykowskiej, Ady Karczmarczyk, Evy Rubinstein, Galeria Art Stations, Poznań (kuratorka Agata Jakubowska) i zakończony publikacją „Izabella Gustowska. Nowy Jork i dziewczyna” wydaną przez Czas Kultury.
Jest szczęśliwa, że jej prace znajdują się w znaczących muzeach w kraju i za granicą, na przykład w Muzeum Narodowym we Wrocławiu, Museum of Modern Art w Nowym Jorku (prace graficzne), czy w prywatnej kolekcji Grażyny Kulczyk skoncentrowanej na sztuce Europy środkowo-wschodniej, w Muzeum Susch w Szwajcarii (obiekty z lat 90.), a także w domach przyjaciół.
Ważne jest dla niej podróżowanie blisko i daleko, bo wtedy zbiera impulsy fotograficzne i filmowe. Lubi zanurzać się w czytaniu, w rozmowach i dźwiękach.
Informacje zaczerpnięte ze strony http://www.gustowska.com/