Urodzony w 1912 w Wadowicach, zmarł w 1998 roku, tamże. Członek założyciel przedwojennej Grupy Plastyków Beskidzkich "Czartak II", współzałożyciel Klubów Pracy Twórczej "Beskidy" i "Beskidnicy". Studia artystyczne odbywał w Krakowie w latach 1931-1936 w Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem profesorów: Xawerego Dunikowskiego i Kazimierza Sichulskiego. Już jako student związał się z kręgiem artystycznym Emila Zegadłowicza. Po raz pierwszy wystawiał swe prace w roku 1933, z okazji obchodów jubileuszu twórczości E. Zegadłowicza. Przed wojną wystawiał również w Krakowie, Bielsku i Wiśle. Po wojnie Franciszek Suknarowski związał się ze szkolnictwem. Uczył w wadowickim liceum, a od 1950 roku był wykładowcą rzeźby w Liceum Sztuk Plastycznych w Bielsku-Białej i dyrektorem Państwowego Ogniska Plastycznego. Franciszek Suknarowski uprawiał również malarstwo będące wyrazem podziwu dla piękna i harmonii otaczającego nas świata. Jego prace można obejrzeć w Muzeum Emila Zegadłowicza w Gorzeniu, w Muzeum Okręgowym w Bielsku-Białej oraz w prywatnej galerii przy ul. Karmelickiej w Wadowicach. Przez wiele lat Franciszek Suknarowski pełnił funkcje prezesa Towarzystwa Miłośników Ziemi Wadowickiej i Fundacji "Czartak". W roku 1995 otrzymał Nagrodę im. Karola Miarki.