Polska

Bez tytułu

Datowanie
1994
Typ obiektu
Malarstwo na papierze
Technika
pastel, papier
Wymiary
64 x 78
Nr katalogowy
193
Wysłuchaj audiodeskrypcji

Opis

Obraz w technice pastelu w chłodnej zielono-brązowo-fioletowej tonacji, przedstawiający  portret męski w bajkowej, nostalgicznej poetyce. Twarz spowita smutkiem, ukazana tylko częściowo od oczu w dół. Usta wąskie i zaciśnięte; oczy guzikowate, wpatrzone w widza. Cała kompozycja pokawałkowana, składająca się z niewielkich fragmentów w różnych kolorach; jest jedną z wariacji  wokół motywu twarzy-maski – tematu którym artysta zajmował się na przełomie lat 80. i 90.

Bibliografia

– Kolekcja Sztuki Galerii Bielskiej BWA [album], red. i oprac. G. Cybulska, Galeria Bielska BWA, Bielsko-Biała 2011, ss. 43, 209.
– Pokaz 4. postscriptum. Magazyn Samorządowy, „W Bielsku-Białej”, 19/2016, okładka (tył).
– www.galeriabielska.pl 
– Pokaz 4. postscriptum. Jak powstają kolekcje sztuki i dizajnu [dostęp: 10.09.2016].
– https://www.facebook.com/galeriabielska/photos/ms.  [dostęp: 20.09.2016].
– W Bielsku-Białej. Magazyn Samorządowy, III/2016, s. 11.

Wystawy

1994 – wystawa indywidualna, Galeria Bielska BWA, Bielsko-Biała.
2005 – „Kolekcja Galerii Bielskiej BWA”, Galeria Bielska BWA, Bielsko-Biała.
2010 – „50 obrazów”, Galeria Bielska BWA, Bielsko-Biała.
2016 – Kolekcja Sztuki Galerii Bielskiej BWA. POKAZ 4. Postscriptum. Jak powstają kolekcje sztuki i dizajnu (1–18.09.2016).

Audiodeskrypcja

Obraz „Bez tytułu” Stasysa Eidrigevičiusa
Powstał ok. 1994 roku, w technice pastelu na papierze.
Wysokość 64 cm, szerokość 78 cm.

Zbiory Galerii Bielskiej BWA

Zgeometryzowany portret ukazujący popiersie mężczyzny na tle z plam barwnych, szarostalowej po prawej znaczonej delikatnymi kreskami zieleni, żółci i różu, po lewej rozlewającej się głęboką, butelkową zielenią. Duża głowa mężczyzny spoczywająca na szerokich, przygarbionych barkach, tuż nad szeroko rozstawionymi, wielkimi, okrągłymi oczami o ciemnoszaroniebieskim kolorze, ucięta kadrem obrazu. W małych, czarnych źrenicach białe błyski. Pomiędzy oczami wielki, szeroki i niekształtny nos, zakreślony kreskami czarnych pasteli. Pod nim prosta linia ust zaznaczona czarną kreską i masywna żuchwa. Na twarzy rozlewają się geometryczne plamy barwne. Po bokach oczu niebieskie, pomiędzy nimi brudnożółte. Pod lewym okiem i częścią nosa, oraz pod prawym okiem aż do brody, plamy białoszare. Na mocnej żuchwie czerwona, podłużna plama pionowo wznosi się wzdłuż nosa  po prawej zanikając pod okiem. Ubranie tworzą nieregularne, liczne i jasne formy geometryczne, z mieszających się ze sobą pastelowych kolorów: zieleni, cytrynowej żółci, różu i niebieskiego. Na ramieniu z lewej cytrynowożółty kształt budujący kołnierz. Pod brodą nakładające się na siebie, prostokątne i podłużne, sugerujące muchę. Pod spodem białe, na wierzchu żółte. Po środku łączą się w czerwoną zakładkę. Jej pionowy kształt opada, znikając za dolnym kadrem obrazu. Pomiędzy niektórymi plamami barwnymi popiersie mężczyzny konturowane czarną, cienką kreską. W prawym, dolnym rogu, na osobnym, czerwonym fragmencie plamy, czarna sygnatura artysty: Stasys.

Portrety stanowią ważny wątek w twórczości Eidrigevičiusa. Tworzą je zazwyczaj charakterystyczne postaci o groteskowym wyglądzie, przypominające lalki czy maski, o dużych, okrągłych oczach, nieforemnych nosach, prosto zamkniętych ustach. Stasys Eidrigevičius zapoznał się z techniką pastelu podczas pobytu w Zachodnim Berlinie w 1984 roku. Możliwość połączenia dzięki niej rysunku z malarstwem zdominowała na wiele lat jego twórczość.

Stasys Eidrigevičius urodził się w 1949 roku w Mediniškiai na Litwie. W latach 1968-1973 studiował na wydziale pedagogicznym Instytutu Sztuk Pięknych w Wilnie. W 1972 roku po raz pierwszy odwiedził Polskę, a w 1976 roku na stałe zamieszkał w tym kraju żeniąc się z Lucyną (Lucją) Sinkiewicz, studentką Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Artysta jest czynny w wielu dziedzinach sztuki: projektuje plakaty, ilustruje książki, maluje obrazy, tworzy scenografię, fotografuje, wykonuje performanse, jest również współpracownikiem tygodnika „Polityka”.