Rysunek piórkiem i tuszem przedstawiający formę sytuującą się pomiędzy wyobrażeniem drzewa – starej rosochatej spróchniałej wierzby, a ludzką postacią z uniesionymi do góry rękami – w kulturze ludowej postrzeganej jako drzewo diabła. Na skrawkach kory wokół wydrążonego pnia napisy: „WIERSZE, POPARADZKA, Świerk”.
W tle przepływająca rzeka z panoramą miasta, i dla kontrastu zabudowania kościelne, z wyróżniającą się dzwonnicą i samym kościołem. Rysunek tworzony długimi cienkimi równoległymi kreskami o różnym zagęszczeniu, zestawianymi z białymi partiami niezarysowanych przestrzeni stanowiących tło.