Opowieść o sznurkach z włosów

Opis

Obraz w kształcie wydłużonego prostokąta namalowany linearnie kremowym i żółtym kolorem na czerwonym tle. Przedstawia zgeometryzowaną kompozycję składającą się z układu spiralnych koncentrycznych linii nakreślonych małymi, połączonymi ze sobą punktami jasnej barwy oraz przebiegającą sinusoidalnie przez całą kompozycję, wstęgą podkreśloną żółtymi liniami.  

Interpretacja

Obraz przedstawia historię malowania ciała kobiety. W mitycznych czasach Przodkinie Kobiet wędrowały po terytorium zamieszkanym przez szczep Warlpiri. Podczas podróży stworzyły w tej krainie wiele obiektów geograficznych, odprawiały także ceremonie (taniec, śpiew i malowanie ciał). Pokazały ludziom, jak robić sznurki z włosów i używać ich do ceremonii i w życiu codziennym. Mary Dixon Nungurrayi była starszą opiekunką tego mitu.

Koncentryczne kręgi reprezentują miejsca ceremonii, a także formacje skalne i źródła wody (ang. waterholes). Linia sinusoidalna symbolizuje pasmo włosów. Kształty „u” wokół okręgu w środku obrazu symbolizują siedzące kobiety. Półokręgi oznaczają wzory malowane na ciałach kobiet podczas ceremonii. Autorka była znana ze stosowania misternych układów kropek i kolorów ziemi.

Fragmenty zaczerpnięte z tekstu Ryszarda Bednarowicza zamieszczonego w katalogu: „Ślady i znaki. Malarstwo Aborygenów z Australii Centralnej”, Galeria Bielska BWA, 2024.

Bibliografia

– Kat wyst. w wersji cyfrowej," Ślady i znaki. Malarstwo Aborygenów z Australii Centralnej", Galeria Bielska BWA, 2024, kuratorzy: Ryszard Bednarowicz i Marek Tomalik, s. 67/68 oraz na ostatniej okładce.

Wystawy

2024 – Ślady i znaki. Malarstwo Aborygenów z Australii Centralnej, Galeria Bielska BWA (12.01–25.02.2024), kuratorzy: Ryszard Bednarowicz i Marek Tomalik).