Obraz z okresu twórczości artystki, kiedy używała matowych farb, grubych faktur, naturalnych, ziemistych kolorów. Minimalizując kolor, jest także oszczędna w szczegółach: portret śpiącej osoby ma jedynie zarys głowy i podstawowych elementów twarzy, jednak trudno rozpoznać nawet płeć modela. I nie o to chodzi. Tytuł odsyła widza do jednego z rzadszych tematów malarstwa, choć nie brakowało pięknych obrazów na ten temat, jak choćby seria śpiących dzieci Stanisława Wyspiańskiego. U Jagody Adamus sen jest bliski śmierci, z którą od wieków jest wiązany w sztuce, filozofii, religii. Jasna część na czubku głowy przywodzi na myśl koronę cierniową, a twarz, wbrew tytułowi, kojarzy się z wizerunkiem martwego Chrystusa.
Jagoda Adamus „W przestrzeniach obrazu” [książka], 2010, wyd. Bielskie Centrum Kultury, Bielsko-Biała, s. 26.
2010 – Jagoda Adamus „W przestrzeniach obrazu”, Galeria Środowisk Twórczych, Bielskie Centrum Kultury, Bielsko-Biała.