Jerzy Bereś

Jerzy Bereś urodził się w Nowym Sączu w 1930 roku, zmarł w Krakowie w 2012 roku. Rzeźbiarz, performer, autor akcji. W latach 1950–1955 studiował rzeźbę w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Uczeń profesora Xawerego Dunikowskiego. Od 1966 roku członek Grupy Krakowskiej.
W twórczości często wykorzystywał swoje ciało jako środek wyrazu artystycznego, działał też w otwartej przestrzeni redefiniując pojęcie rzeźby i wchodząc w obszar performansu. Konstruując swoje obiekty używał prostych form i materiałów – drewna, polnych kamieni, konopnych sznurów, workowego płótna, skórzanych rzemieni. Jego Zwidy – drewniane konstrukcje o totemicznym charakterze – zdobyły uznanie w latach 60. ubiegłego stulecia. Artysta znany jest też z Ołtarzy zrealizowanych w stylistyce prasłowiańskiej, a także ze słynnych Mszy z końca lat 70.
W latach 90. podejmował polemiki artystyczne m.in. z Kantorem czy Duchampem. Jego działalność artystyczną cechował charakterystyczny akcjonizm.
Reprezentował Polskę na 9. Biennale w Sao Paulo (1967/68; Brazylia), na Wystawie Światowej EXPO 92 w Sevilli (Hiszpania); brał udział w historycznej wystawie Out of Action. Between performances and the object 1949–1979, pokazywanej w muzeach sztuki współczesnej w Los Angeles, Wiedniu, Barcelonie i Tokio (1998–1999). Zrealizował ponad 200 wystaw indywidualnych i wystąpień artystycznych, m.in.: „Przepowiednia I”, Galeria Foksal Warszawa (1968); „Przepowiednia II” , Galeria Krzysztofory Kraków; „Transfiguracja I” , BWA, Lublin (1973); „Drewniana Droga”, Gruga Park Essen RFN (1974); „Msza Romantyczna”, Galeria Krzysztofory Kraków (1978); „Mystery I, II, III, IV, V, VI, VII, VIII” w wielu miastach Wielkiej Brytanii od Londynu do Glasgow (1979); „Manifestacja Romantyczna”, Kraków Rynek (1981); „Zwidy – Wyrocznie – Ołtarze – Wyzwania”, Muzeum Narodowe w Poznaniu i Krakowie (1995), „Wyzwanie IV Pojedynek z Utopią”, Galeria Manhattan Łódź (1997); „Krzyk” Muzeum Sandomierskie, Zamek (1999).