Andrzej Lachowicz urodził się w 1939 roku w Wilnie. Zmarł 30 grudnia 2015 roku we Wrocławiu. Studia artystyczne ukończył w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu pod kierunkiem prof. Stanisława Dawskiego (dyplom w 1965 roku). Od 1968 roku jest członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. W 1970 roku był współzałożycielem i komisarzem neoawangardowej grupy i galerii PERMAFO we Wrocławiu, w których wspólnie z Natalią LL - swoją życiową partnerką - i Zbigniewem Dłubakiem tworzył podstawy polskiego fotomedializmu. Działalność PERMAFO była jednocześnie jednym z przejawów konceptualizmu. W latach 70., wychodząc z refleksji konceptualnej, artysta zajął się badaniem języka wizualnego - wykonywał instalacje fotograficzne, których celem była analiza formy i znaku oddziałującego na percepcję. W ważnym dla polskiej sztuki tekście teoretycznym „Poziomy energetyczne sztuki" (1978) Andrzej Lachowicz twierdził, iż sztuka posiada energię w podobny sposób, jak człowiek ciało, oraz jest próbą uczestniczenia w absolucie. Jego kolejne wystawy („Permart" w 1971 roku oraz „Perswazja wizualna i mentalna") realizowały program „sztuki permanentnej".W latach 80. tworzył fotografie i filmy wideo; brał udział m.in. w wystawie „Polska fotografia intermedialna lat 80-tych". Jego fotografie, prezentowane w Muzeum Narodowym we Wrocławiu (1993) na wystawie „Transgresje II", ukazywały przechodzenie artysty od konceptualizmu do „fotografii inscenizowanej".W latach 1978-1995 Andrzej Lachowicz działał w Komitecie Organizacyjnym Triennale Rysunku we Wrocławiu. Był wielokrotnym stypendystą prestiżowych fundacji w Nowym Jorku, Wiedniu i w Szwajcarii. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Sztuki w Łodzi i Muzeum Narodowym we Wrocławiu. W 2008 roku duża retrospektywna wystawa prac Andrzeja Lachowicza pt. „Obserwacje i notacje" prezentowana była w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie.