Poprzez autoportret artysta zwykle odnosi się do własnej egzystencji, własnych przeżyć i doświadczeń, choć czasem symbolizuje człowieka jako takiego. Dyptyk, na którym oglądamy ten sam fragment wnętrza: raz z obecnym artystą, drugi raz z pustym fotelem, dotkliwie stał się rzeczywistością w kilkanaście lat po jego namalowaniu, kiedy autor zmarł przedwcześnie. Przedstawione wnętrze zawiera elementy realnego otoczenia artysty: książki, obrazy, stary, rzeźbiony fotel. Przywołuje jego mistrzów: Leonarda da Vinci i Jana Matejkę. Co ciekawe: część pierwsza dyptyku, na której znajduje się artysta, jest bardziej wyblakła, niż część z pustym fotelem. Dobitnie wskazuje, że życie ludzkie jest bardziej ulotne niż martwe przedmioty.
Kat. wystawy XXIV Ogólnopolska Wystawa Malarstwa "Bielska Jesień ‘87", Biuro Wystaw Artystycznych, 1987, s. 21.
1987 – XXIV Ogólnopolska Wystawa Malarstwa "Bielska Jesień ‘87", wyróżnienie BWA 2012 – „Bielsko XXI – Korzenie”, wystawa zbiorowa, Bielskie Centrum Kultury, Bielsko-Biała.