Obraz abstrakcyjny w kontrastowym zestawieniu barw: ciemnych błękitów i ciepłych żółci, zakomponowany na pionowej osi. Przedstawia zielone biologiczne formy na niebieskim tle, ponad którymi umieszczony jest szeroki, żółto-pomarańczowy łuk z centralnym fragmentem ujętym w białą ramkę nałożoną przestrzennie na lico obrazu. Górna część pracy w kolorze indygo. Obraz malowany płasko z delikatnym modelunkiem.
Obraz w obrazie: w pionowym prostokącie, na 2/3 wysokości, wycięty kadr powiększonego fragmentu, zaznaczony poprzez umieszczenie tam małej ramki do obrazu. Dość ryzykowny artystycznie gest, biorąc pod uwagę jakość wykonania obu ramek. Taki asamblażowy charakter to znak czasu, w którym powstał. O połowy XX wieku artyści dodawali do płótna pozamalarskie elementy; w Polsce najbardziej znane były asamblaże z parasolami Tadeusza Kantora (seria tworzona od 1967 roku). Wilczyński użył ramki, w jakie wówczas oprawiano obrazy, aby zwrócić uwagę na szczegół owej tęczy wznoszącej się nad ziemią. Tam, jak w piecu, żarzy się energia, która w swym rdzeniu przyjmuje ciemny, niemal czarny kolor. Tęcza otaczająca półkolem ziemię swą energię czerpie ze słońca.
– Kolekcja Sztuki Galerii Bielskiej BWA [album], red. i oprac. G. Cybulska, Galeria Bielska BWA, Bielsko-Biała 2011, s. 179.
2012 – „45/45. Kajtek i Monika”, wystawa monograficzna Kazimierza Wilczyńskiego i jego córki Moniki Kałuży, Regionalny Ośrodek Kultury, Bielsko-Biała.