Urodzony w 1943 roku w Smorgoniach na Wileńszczyźnie, zmarł w 1988 roku w Bielsku-Białej. Studia w latach 1962–1968 na Wydziale Tkaniny w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi pod kierunkiem profesorów Stefana Wegnera, Lecha Kunki i Antoniego Starczewskiego; dyplom w 1968 roku. Uprawiał malarstwo, rysunek i grafikę. W latach 1968–1975 pedagog przedmiotów artystycznych w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Bielsku-Białej. Później pracował w redakcji „Kroniki Beskidzkiej”, Wojewódzkim Domu Kultury i Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej, opracowując graficznie wydawnictwa, tworząc rysunki satyryczne, projekty plakatów, reklam, medali. Wielokrotnie nagradzany, m.in. w Ogólnopolskich Wystawach Malarstwa „Bielska Jesień”: Nagrodą Zygmunta Gajdzika (1969), Brązowym Medalem i Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki (1970, 1974); a także w wystawie Okręgu ZPAP w Katowicach (1969 – wyróżnienie, 1970 – nagroda w dziedzinie grafiki). Był uczestnikiem wielu wystaw, m.in. sześciokrotnie „Bielskiej Jesieni” (1969–1974), wielokrotnie środowiska bielskiego i katowickiego Okręgu ZPAP, ogólnopolskich, a także zagranicznych (Czechosłowacja, NRD, Węgry). Autor wystaw indywidualnych w Bielsku-Białej (1971), Żywcu (1973), Szczecinie (1973), Rzeszowie (1974) i Katowicach (1975, 1981). Tworzył metafizyczne obrazy z pogranicza surrealizmu, pełne symboli i zaskakujących kształtów. Korzystał z doświadczeń starych mistrzów, sięgając po czasochłonną technikę malarstwa laserunkowego. Efekty przenikania i załamywania światła przez warstwy laserunkowe podkreślał i wydobywał z tła głębokim walorem zimnych barw. Jego prace, znakomite warsztatowo, nie odsłaniają od razu swoich znaczeń, zachęcają do kontemplacji i wielokrotnego oglądu.