Obraz abstrakcyjny w tonacji rozbielonych ugrów, zakomponowany w prostokącie. Tło malowane miękko, plamą z przecierkami, natomiast rysunek widniejący na pierwszym planie ma charakter drobnych linearnych kresek z odniesieniami do form biologicznych.
Na beżowo-białym tle, z fragmentem błękitu po prawej stronie, grupy cienkich linii układają się w kształty przypominające gałęzie drzew. Na środku dolnej części obrazu – jakby zarys mostku nad zamarzniętym stawem. Drzewa podobne są do wierzb, tych symbolicznych, polskich, melancholijnych drzew rosnących nad wodami, obcinanych do pnia, aby na wiosnę wydały nowe gałązki w postaci cienkich witek.