Klatka z filmu 16 mm Bez tytułu, nagranego w 1973 roku. Fotografia barwna przedstawiająca leżącą postać młodej kobiety w ujęciu od piersi do ud. Ubrana w koronkową bieliznę za którą wetknięta jest gałązka z zielonymi listkami. Powyżej na brzuchu stemple – odbicia pomalowanych ust. Prawa ręka – z pomalowanymi paznokciami, spoczywa na brzuchu na wysokości pępka.
W pracach Krzysztofa Zarębskiego ciało kobiece poddawane jest niewinnym eksperymentom. Artysta obserwuje jak zachowuje się skóra pod wpływem dotyku ręki czy ust lub różnych przedmiotów i substancji: lodu, ciepłego powietrza, warzyw (brukselki, marchewki). Zarejestrowane w latach 70. XX wieku jego performanse dokamerowe są dziś dokumentem niezwykłej wyobraźni artysty. Wydają się być całkowicie oderwane od czasów, w których powstały: zaawansowanego ustroju socjalistycznego. Mieszkający w Warszawie, mający kontakt z międzynarodowym środowiskiem (także dzięki karierze sportowej – w lekkoatletyce) artysta nie stronił od udziału innych osób w jego wystąpieniach – modelek, muzyków – a także wykorzystywania przedmiotów: wykonanych przez siebie trochę surrealistycznych, trochę erotycznych obiektów. Dźwięk i muzyka pojawiały się nie tylko na żywo; jednym z ulubionych motywów artysty była taśma magnetofonowa i zamrożony w niej dźwięk, czasem dosłownie, w bryle topniejącego lodu.
– Kazimierz Piotrowski „Krzysztof Zarębski Erotematy słabnącego Erosa”. Przyczynek do dziejów sztuki performance w Polsce i Stanach Zjednoczonych po 1968 roku., Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu, Radom 2009, s. 83.
– Smalcerz Agata, „Dla Johanne i Anny”, Przewodnik po wystawie, Wystawa prac z Kolekcji Sztuki Galerii Bielskiej BWA, 2021, Galeria Bielska BWA, s. 19.
2014 – „Polscy radykalni performerzy 1967–1989”, Galeria Bielska BWA, (17.05–15.06.2014)
2020 – 2023 – „Dla Johanne i Anny” – wystawa z Kolekcji Sztuki Galerii Bielskiej BWA, Willa Sixta, Bielsko-Biała (06.11.2020 – 1.10.2023).