Urodzony w 1931 roku w Zawierciu. Studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie na Wydziale Grafiki w Katowicach, dyplom w 1958 roku w pracowni prof. Rafała Pomorskiego. Członek Związku Polskich Artystów Plastyków od 1960 roku. Był założycielem grupy młodych twórców Grupa 66. Uprawia malarstwo i grafikę użytkową. Po studiach pracował w Wojewódzkim Ośrodku Kultury w Katowicach, był także redaktorem graficznym Wydawnictw Górniczo-Hutniczych (Wydawnictwo Śląsk). Jego twórczość przedstawia się jako osobna na tle innych artystów, naznaczona wielką wrażliwością w odczuwaniu, a następnie malarskim transponowaniu współczesnych realiów. Jest wyrazem nieustającego protestu artysty, niepokornego, wciąż niepogodzonego z rzeczywistością. Stylistyka jego malarstwa w samym zarysie idei plastycznej przypomina nieco starocerkiewną ikonę, ale przedstawiane treści są skrajnie odmienne – alegoryczno-apokaliptyczne: skutki minionej wojny, martyrologia Żydów, gorzka ironia współczesnych wydarzeń. W układzie wizualnym jego prace prezentują także oryginalny, łatwo rozpoznawalny styl. Wyróżnia go czytelna i lekko stylizowana forma, którą artysta podkreśla, stosując wypukły relief utworzony z przyklejanych do płótna zapałek. Mocna, zdecydowana kolorystyka dopełnia całości kompozycji. Prezentował swoje prace na wielu wystawach w kraju, m.in. na Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Plastyki w Sopocie (1965), gdzie otrzymał III nagrodą; na Ogólnopolskim Konkursie Malarstwa im. Jana Spychalskiego w Poznaniu (1985); na Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego w Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie; wielokrotnie uczestniczył w kolejnych edycjach Ogólnopolskiego Konkursu Malarstwa „Bielska Jesień” w Galerii Bielskiej BWA (1983, 1989, 1993, 1995); w XIV Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie (1988); a także we wszystkich wystawach bielskiego Okręgu ZPAP, uzyskując liczne nagrody i wyróżnienia, m.in. nagrodę specjalną na wystawie związkowej za najlepszy zestaw prac malarskich (1980).