Hej chłopcy (2)

Opis

Kadr z filmu 16 mm, Hej chłopcy nakręconego w 1973 roku; jego operatorem był Leszek  Fidusiewicz. Zdjęcie czarno-białe ukazujące dwie młode kobiety. Od lewej zbliżenie na głowę blondynki z półdługimi włosami przedzielonymi przedziałkiem. Po prawej leżąca naga postać ciemnowłosej dziewczyny trzymającej, wsparte na łonie lustro.

W pracach Krzysztofa Zarębskiego ciało kobiece poddawane jest niewinnym eksperymentom. Artysta obserwuje jak zachowuje się skóra pod wpływem dotyku ręki czy ust lub różnych przedmiotów i substancji: lodu, ciepłego powietrza, warzyw (brukselki, marchewki). Zarejestrowane w latach 70. XX wieku jego performanse dokamerowe są dziś dokumentem niezwykłej wyobraźni artysty.  Wydają się być całkowicie oderwane od czasów, w których powstały: zaawansowanego ustroju socjalistycznego. Mieszkający w Warszawie, mający kontakt z międzynarodowym środowiskiem (także dzięki karierze sportowej – w lekkoatletyce) artysta nie stronił od udziału innych osób w jego wystąpieniach – modelek, muzyków – a także wykorzystywania przedmiotów: wykonanych przez siebie trochę surrealistycznych, trochę erotycznych obiektów. Dźwięk i muzyka pojawiały się nie tylko na żywo; jednym z ulubionych motywów artysty była taśma magnetofonowa i zamrożony w niej dźwięk, czasem dosłownie, w bryle topniejącego lodu.

Wystawy

2014 – „Polscy radykalni performerzy 1967–1989”, Galeria Bielska BWA, 17.05–15.06.2014).